ta fascynacja przemineła.

Więc zbieram się do  napisania tu notki już prawie tydzień.Nie wiem czego tak długo czekałam,ale najwidoczniej nie potrafiłam zebrać wszystkich myśli do tak zwanej kupy.Wczorajszą noc poświęciłam na przemyślenia na temat mojego przyszłego życia,wakacji. Uporządkowałam sobie też pewną sprawę.Wiem teraz na 200% że nie potrafiłabym żyć bez tej osoby,bez rozmów,śmiechów... Nawet jeśli życie da mi mocno w dupę a wiem że zapewnię tak będzie to chce żeby przynajmniej to się nie zmieniło.Muzyka to ona daje nam chwilę na zastanowienie,przynajmniej mi.Ona dała mi się wczoraj wczuć i postanowić że trzeba coś z tym zrobić póki nie jest za późno, bo jeśli nie ja to długo to nie pociągnie.Rekolekcje zleciały niespodziewanie szybko.Lubiłam słuchać tego księdza,sama nie wiem dlaczego a mądrze nie owijając w bawełnę mówił o rzeczywistych problemach ludzi i ich poglądach.BÓG wiem że istnieje,wierzę że pomoże mi jakoś rozwiązać konflikt,niech pokaże mi jeden znak czy dobrze robię czy zostawić to i mieć na  wszystko wyjebane.Chciałabym także żeby atmosfera w szkole nie była taka jak jest dotychczas,niech wejdzie w nią życie.Jeśli nie to nie wytrzyma,powoli zacznę się w niej dusić. Mówiliśmy wczoraj że udaje się kogoś kim się nie jest i po pewnym czasie jest to ciążące jak kamień.Nie udawajmy nikogo bądźmy sobą, nie przejmujmy się opinaniami czy reputacją ona w życiu nie jest najważniejsza.Jeśli komuś na tobie zależy to zobaczył twoje prawdziwe wnętrze i pokocha cię prawdziwą.Uczymy się przecież na błędach i kolejnym jakiego nie popełnię to przejmowanie się opiniami ludzi,którzy po prostu dobrze mnie nie znają a oceniają . Nie bójmy się otworzyć i nie uciekajmy bo to i tak nic nie da.Cieszmy się z tego co mamy,i dostrzegajmy nawet najmniejsze dobre rzeczy bo one najbardziej cieszą .